Durf te vragen
Een blogbericht door Isabel - Take the Leap
Deze keer schrijf ik over iets waar ik zelf tegenaan loop: ik vind het moeilijk om hulp te vragen. En aangezien ik sowieso niet de enige ben, deel ik graag mijn verhaal met jullie.
Twee maanden geleden werd mijn man aangereden terwijl hij overstak op het zebrapad – het moet je maar overkomen. Het verdict: voet uit de kom, enkel verbrijzeld en gebroken. Er stond hem een operatie en een lang herstel te wachten: twee maanden voet omhoog. Gevolgd door 30 beurten kiné (waar hij nog volop mee bezig is). Maar op zo’n moment ben je dan toch ook weer dankbaar. Dankbaar dat het dat maar is. Het had uiteraard veel erger kunnen zijn.
And so it begins. Zijn leven in de zetel met zijn voet omhoog. Met een tweejarige peuter in huis – die volop in de ‘ik-ben-twee-en-ik-zeg-nee-fase’ zit, ik die op dat moment vier maanden zwanger was, parttime voor de hogeschool werk en daarnaast in bijberoep cliënten begeleid op persoonlijk en professioneel vlak. Van de ene dag op de andere kwam het volledige huishouden op mij, de zorg voor onze dochter én de zorg voor mijn man.
Familie, vrienden, collega’s, allemaal waren ze zo lief om hun hulp aan
te bieden. Maar nee hoor, ik dacht dat ik het allemaal zelf wel kon.
Dus ik hield de boot (even) af.
Om eerlijk te zijn wou ik liever geen hulp vragen.
Ik weet dat ik niet de enige ben die moeite heeft om hulp te vragen. Maar hoe komt dit nu eigenlijk?
1. Wel, om te beginnen lopen de meesten onder ons rond met het idee dat we zoveel mogelijk (lees: alles) zelf moeten doen. Autonomie, zelfstandigheid en onafhankelijkheid zijn nu eenmaal waarden waar veel mensen belang aan hechten. Ook ik herken me hier heel erg in. Hulp vragen lijkt hier dan ook haaks tegenover te staan.
2. Daarnaast willen we de ander vooral niet tot last zijn. Mijn familie en vrienden hebben al zo’n druk leven, dus dan ga ik toch niet nog iets extra vragen?
3. Tot slot hebben velen onder ons het idee dat we zwak zijn als we hulp vragen. Zo’n sterke madam als ik moet toch zelf haar boontjes kunnen doppen, niet?
Weet je wat: mensen helpen graag! De meeste mensen zijn echt wel bereid om te helpen. Ik leg je even uit hoe dit komt.
Iemand anders helpen geeft ons een goed gevoel. Allan Luks, schrijver van het boek “The healing power of doing good” omschrijft dit als helper’s high. Als je iemand helpt, komt er meer endorfine vrij, wat stress reduceert en je dus een goed gevoel geeft. Wie hulp kan bieden ervaart met andere woorden voldoening. Als je het zo bekijkt, doe je de ander er eigenlijk een plezier mee wanneer je hulp vraagt ?
Omdat het allemaal toch wat veel was, zette ik mijn trots opzij en vroeg ik om hulp.
En oh wat zalig: Ons dochtertje bleef een keer per week bij de grootouders logeren, mijn mama kookte een keer in de week voor ons, mijn broer kwam laminaat leggen (we zaten net met een mini-verbouwing – geen ideale timing), mijn zus kwam sneeuw ruimen, enzovoort. Ik moet toegeven dat dit een moeilijk proces voor me was, hulp vragen. Maar ik heb nu zelf ondervonden dat mijn familie en vrienden dit écht met plezier doen/deden. Die helper’s high bestaat dus echt.
Ook zegt jouw hulpvraag iets over je relatie met de ander. Het toont dat je de ander vertrouwt en waardeert. Zo zou ik heus niet zomaar bij iedereen mijn dochter laten logeren of vertrouw ik niet de eerste de beste om laminaat te leggen (mijn broer is echt zéér secuur wat zo’n zaken betreft).
En wat ik ook heb gemerkt: eens je een aantal keer om hulp gevraagd hebt, wordt het steeds gemakkelijker. Probeer maar eens!
Download mijn gratis e-book:
In 5 stappen naar meer flow
Sinds ik werk als coach, ervaar ik bijna elke dag flow. Ik ga helemaal op in wat ik doe, net omdat ik doe wat echt bij me past. Wil ook jij graag meer flow ervaren in je leven? Download dan zeker dit gratis e-book.
